گفتی ز خاک بیشترند اهل ِ عشق ِ من

از خاک بیشتر نه که از خاک کمتریم         ( سعدی )

از جرعه ی تو خاک ِ زمین دُر و لعل یافت

بیچاره ما که پیش ِ تو از خاک کمتریم      ( حافظ )

یارب تو آشنا را مهلت ده و سلامت

چندانکه باز بیند دیدار ِ آشنا را              ( سعدی )

کشتی نشستگانیم ، ای باد ِ شرطه برخیز

باشد که باز بینیم ، دیدار ِ آشنا را           ( حافظ )

عشق ورزیدم و عقلم به ملامت برخاست

کانکه عاشق شد از او حکم ِ سلامت برخاست

که شنیدی که برانگیخت سمند ِ غم ِ عشق

که نه اندر عقبش گَرد ِ ندامت برخاست   ( سعدی )

دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

گفت با ما منشین کز تو سلامت برخاست

که شنیدی که در این بزم دمی خوش بنشست

که نه در آخر ِ صحبت به ندامت برخاست         ( حافظ )

این مطرب از کجاست که بر گفت  نام ِ دوست

تا جان و جامه بذل کنم بر پیام ِ دوست  ( سعدی )

مرحبا ای پیک ِ مشتاقان بده پیغام ِ دوست

تا کنم جان از سر ِ رغبت فدای نام ِ دوست  ( حافظ )